Tim Van Laere Gallery is pleased to present the second solo-exhibition of Anton Henning at the gallery. In contrary to his first exhibition, Henning decided to place the focus solely on his paintings by presenting them in the modernist white cube setting of the gallery-space. The titles of the works accentuate the recurring subjects in the paintings of Henning. This choice in subjects show the vast determination of Henning that not everything has been said and done in art. He begins every painting from scratch, using the unlimited range of his own imagination and pictorial knowledge to continuously reinvent the same subject. For this show he selected numerous flower still life, nudes, a portrait and an interior, which display not only his masterful technique, but also his originality  with quality, sincerity and strive for his personal sense of beauty.

The oeuvre of Anton Henning (°1964 Berlin, lives and works in Berlin and Manker) comprises paintings, sculptures, drawings, films, photographs, musical pieces and entire environments and could be read as a contemporary interpretation of the Gesamtkunstwerk. Focussing equally on the search as well as the outcome, he creates a hybrid pictorial event, an anarchy of images liberated from the gravity of the isms in art history. With his motif repertory, material choices, stylistic devices and playful reinventions of the genre types, Henning doesn’t simply quote from art history, but he playfully looks for painterly potential through his own pictorial memory which has remained delitescent, discarding all spatial, temporal, and ideational contexts.

Henning redefines all classic genres: still life, interior, portrait, nude and landscape. In his painting Pin-up No. 199 (2016), Henning makes a clear reference to tradition, here not only to the classical tradition of the academic nude from the Venuses of Titian to the Odalisques of Ingres, but mostly to its avant-garde subversion when Edouard Manet decided to recast the genre from the academic aesthetics to the portrait of a Parisian prostitute on a divan in Olympia (1863). Matisse, Picasso and Kirchner reacted to Manet’s Olympia, by pushing the genre even further, looking outside Western tradition as a way to advance it and ultimately form the new painterly dialectic of modernist art. Anton Henning continues this artistic debate over the genre and pushes all boundaries aside. He creates a critical persiflage by combining the influence of the tradition of art history with influences from the pin-up girls and porn queens from nude photographs. Skilfully combining ‘high’ and ‘low’ culture, Henning exposes all cultural clichés and renounces all notions of the concept of ‘good taste’, creating a space where high and low could meet.

Henning’s post-postmodernistic approach doesn’t quote. It is humorous and yet dead serious. It digs out the left-out chances and possibilities which modernistic dogmas and arrogance left us to grasp. Interieur No. 544 (2016) showcases the masterful skill of Anton Henning to creating his own pictorial language. Presenting different genres within the genre of an interior, he combines flower still life, nude, interior and even abstract with figurative painting. What’s important to Henning are the transitions, passages, variations and transformations. It is not about eclecticism, quotation or nostalgia.

Anton Henning is one of a number of German artists to receive considerable international recognition. Numerous publications are a challenge and inspiration for a whole generation of young painters. Anton Henning's works are represented in numerous international public and private collections, a.o. MOCA (Los Angeles), Centre National des Arts (Paris), Magasin III (Stockholm), Gemeentemuseum (The Hague), The Menil Collection (Houston), De Pont (Tilburg), National Museum of Art (Osaka), Arp Museum, (Rolandseck, Remagen), Daros Collection (Zurich), Essl Museum (Klosterneuburg), Los Angeles County Museum of Art | LACMA (Los Angeles), Museum für Moderne Kunst (Frankfurt am Main), Portland Art Museum (Portland), SMAK (Gent), Städel Museum (Frankfurt am Main), Hammer Museum (Los Angeles), Valencia Art Contemporaneo (Valencia).




Tim Van Laere Gallery presenteert de tweede solo-tentoonstelling van Anton Henning. In tegenstelling tot zijn eerste tentoonstelling in de galerie, legt Henning de focus uitsluitend op zijn schilderijen door deze te presenteren in de modernistische white cube setting van de galerieruimte. De titels van de werken accentueren de steeds terugkerende onderwerpen van zijn schilderijen. Deze keuze van onderwerpen tonen Henning’s sterke vastberadenheid dat nog niet alles is gezegd en gedaan in de kunst. Henning begint bij elk schilderij vanaf nul, waarbij hij beroep doet op het ongelimiteerde bereik van zijn eigen verbeeldingskracht en picturale kennis om voortdurend hetzelfde onderwerp opnieuw uit te vinden. Voor deze tentoonstelling selecteerde hij een aantal bloemenstillevens, naakten, een portret en een interieur. Deze werken illustreren niet enkel Henning’s meesterlijke techniek, maar ook zijn originaliteit met oog voor kwaliteit, oprechtheid en een streven naar zijn persoonlijk gevoel voor schoonheid.

Het oeuvre van Anton Henning (°1964 Berlijn, woont en werkt in Berlijn en Manker) omvat schilderijen, sculpturen, tekeningen, films, foto’s, muzikale stukken en volledige installaties. Zijn werken kunnen gezien worden als een hedendaagse interpretatie van het Gesamtkunstwerk. Door gelijkmatig te focussen op zowel het onderzoek als het eindresultaat, creëert Henning een hybride picturaal evenement, een anarchie van beelden bevrijdt van de zwaarte van de ismes uit de kunstgeschiedenis. Met zijn motief repertoire, materiaalkeuzes, stilistische apparaten en speelse heruitvindingen van de genre types, citeert Henning niet simpelweg vanuit de kunstgeschiedenis, maar gaat hij speels op zoek naar het schilderkunstig potentieel via zijn eigen picturale geheugen naar datgene wat latent is gebleven en ontdoet hij zich van alle ruimtelijke, tijdelijke en ideationele contexten.

Henning herdefinieert alle klassieke genres: stilleven, interieur, portret, naakt en landschap. In zijn werk Pin-up No. 199 (2016) maakt Henning een duidelijke referentie naar traditie, hier niet alleen naar de klassieke traditie van het academisch naakt - van de Venussen van Titian tot de Odalisken van Ingres - maar vooral naar de subversie uit de Avant-garde toen Edward Manet het genre omwierp van de academische esthetiek naar het portret van een Parijse prostituee op een divan in Olympia (1863). Matisse, Picasso en Kirchner reageerden op Manet’s Olympia en breidden het genre verder uit met invloeden buiten de Westerse traditie, waarmee ze de nieuwe schilderkunstige dialectiek van het modernisme schreven. Anton Henning zet het debat rond het genre verder en verwerpt alle regels. Hij ontwikkelt een kritische persiflage door de invloed van de kunstgeschiedenis te mengen met invloeden van de pin-up en porno koninginnen uit de naaktfotografie. Door behendig ‘hoge’ met ‘lage’ cultuur te combineren, exposeert Henning alle culturele clichés en verwerpt alle noties van het concept van de ‘goede smaak’, waardoor hij een plek creëert waar hoog en laag elkaar kunnen ontmoeten.

Henning’s post-postmodernistische aanpak quoteert niet. Het is beladen met humor en toch doodserieus. Het graaft naar de uitgesloten kansen en mogelijkheden achtergelaten door modernistische dogmas en arrogantie. Interieur No. 544 (2016) toont de meesterlijke vaardigheid van Anton Henning in het ontwikkelen van zijn eigen picturale taal. In dit werk presenteert hij verschillende genres binnen het genre van het interieur, een combinatie van bloemenstilleven, naakt, interieur en zelfs abstracte met figuratieve schilderkunst. Wat belangrijk is voor Henning zijn de transities, passages, variaties en transformaties. Het gaat niet om eclecticisme, quotatie of nostalgie.

Anton Henning is een van de Duitse kunstenaars die een aanzienlijke internationale reputatie geniet. Zijn talrijke publicaties tot nu toe vormen voor een jongere generatie schilders een uitdaging én een inspiratiebron. Anton Hennings werken zijn opgenomen in tal van internationale publieke en private collecties, o.a. MOCA (Los Angeles), Centre National des Arts (Parijs), Magasin III (Stockholm), Gemeentemuseum (Den Haag), The Menil Collection (Houston), De Pont (Tilburg), National Museum of Art (Osaka), Arp Museum, (Rolandseck, Remagen), Daros Collection (Zurich), Essl Museum (Klosterneuburg), Los Angeles County Museum of Art | LACMA (Los Angeles), Museum für Moderne Kunst (Frankfurt am Main), Portland Art Museum (Portland), Städel Museum (Frankfurt am Main), Hammer Museum (Los Angeles), Valencia Art Contemporaneo (Valencia).