Mijn werk spruit voort uit het verlangen om een evenwicht te vinden tussen iets wat geënsceneerd en intuïtief, origineel en herschapen, vertrouwd en onverwacht, digitaal en analoog, komisch en tragisch is. Dit zijn beelden waarbij individuele persoonlijkheid wordt gepaard aan de anonimiteit van de massa. Ze zijn als publieke herinneringen, toegeëigend uit beelden die gecreëerd werden om een verhaal te vertellen, maar die, eenmaal losgekoppeld, een breder verhaal vertellen over een zelfgenoegzame Amerikaanse cultuur.

Op zichzelf staand, in een nieuwe context geplaatst en vanuit digitaal beeldwerk getransformeerd in materieel gedreven expressionistische schilderijen, verkent het werk de grijze zone tussen een document en de voorstelling van een tijd en een plaats. Ik word aangetrokken door momenten die bestaan tussen ontstaan en vergaan. Iets dat zo kortstondig en anoniem is dat het zonder de hulp van de technologie onmogelijk te zien is. Ik schilder aan de hand van stilstaande beelden die ik met een camera heb gemaakt om de angst die in minder dan een seconde zit vervat, levenslang te laten duren. Ik heb oorzaak en gevolg uit het beeld verwijderd, en vervangen door transities en reacties die veeleer een nieuw verhaal vertellen dan dat ze een bestaand verhaal voortzetten.

The Beautiful Mob bestaat uit drie delen: een publieke voorstelling (buiten), een privé-voorstelling (binnen) en ongewenste aandacht. De mensenmassa’s die toeschouwers zijn, tonen openlijk hun verlangen om degenen te zijn die bekeken worden. De begeerde zongebruinde lijven kronkelen zich in een anonieme massa, die op zijn beurt weerstand biedt. De performers zakken in elkaar en verliezen zichzelf in momenten van oneindige onverbondenheid in plaats van triomf of glorie. De eenzame vrouw achteraan kijkt weg en bedekt zichzelf, waarbij de materiële weergave van haar gezicht de chaos
weerspiegelt in elk van de andere schilderijen in de show.


Faris McReynolds - February 2007, Los Angeles



My work comes from the desire to find a balance between something that is
staged and intuitive, original and reproduced, familiar and
unexpected, digital and analog, comic and tragic. These are images
where individual personality is paired with the anonymity of a crowd.
They are like public memories, appropriated from images that were
created for the purpose of telling a story, but once disconnected,
tell a larger story about a self-congratulating American culture.

Isolated, re-contextualized, and transformed from digital source
imagery into materially driven expressionist paintings, the work
explores the grey area between a document and the imagination of a
time and place. I'm drawn to moments that exist between genesis and
resolve. Something so fleeting and anonymous it's impossible to see
without the aid of technology. I paint from film stills I have taken
with a camera to make the anxiety contained in less than a second last
a lifetime. I have removed cause and effect from the image, and
transitions and reactions hang in place to tell a new story rather
than to continue an existing one.

The Beautful Mob consists of three parts: public (outdoor)
performance, private (interior) performance, and unwanted attention.
The crowds who are spectators, openly display their desire to be those
who are watched. The sun-bathed bodies of desire writhe in into an
anonymous mass, which in turn repels. The performers collapse, and
lose themselves in moments of unending disconnection instead of
triumph or glory. The lone woman in the back gazes askew and covers
herself, the material rendering of her face mirroring the chaos in any
of the other paintings in the show.

Faris McReynolds - February 2007, Los Angeles