....Zij die ‘s avonds níet naar het  park gaan...
 
Eerst zijn er de beelden, dan de woorden. Sommige sprekers, zij die ‘s avonds níet naar het  park gaan, vinden iets van belang, ahoi, joho, het woord is machtig en prachtig als de zee, laten wij drinken op de betekenissen, deze goede doelen die illusies in stand houden. Er is tijd genoeg voor, een volgorde ontstaat vanzelf en dus een ordening. Eerst het gebalsemde lichaam, dan de loslopende honden, dan de glimlach van een oudere vrouw, dan al het verstopte goud, dan de met een kleine penseel geschilderde dingen, dan de katten met hun gele ogen en dan zijn er nog de mensen die in de verte op een vlieg lijken. Mijn werk lijkt in de verte op een meisje in een winkelstraat. Maar het mééste lijken zij in de verte op een man die zijn sleutels zoekt en droomt van een zeilboot.
Henk Visch, september 2010




         ....Ceux qui ne vont pas au parc, le soir...
 
Tout d’abord, il y a les images, les paroles viennent ensuite. Certains orateurs - ceux qui ne vont pas au parc, le soir – trouvent une chose importante, ohé, hé ho, la parole est aussi puissante et magnifique que la mer, buvons en honneur des significations, ces bonnes causes qui perpétuent les illusions. Il reste assez de temps pour, un ordre naît de soi-même et donc un classement. D’abord, il y a le corps embaumé, ensuite les chiens errants, le sourire d’une vieille femme, l’or caché, les choses peintes au petit pinceau, les chats aux yeux jaunes et puis, il y a encore les gens qui, de loin, ressemblent à une mouche. De loin, mon œuvre ressemble à une fillette dans une rue marchande. Mais elles, de loin, elles ressemblent le plus à un homme qui cherche ses clés et rêve d’un voilier.
Henk Visch, septembre 2010




        ... Those who do nót go to the park at night ...
 
First there are images, then follow the words. Some speakers, those who do not go to the park at night, find something of importance, ahoy, land-ho, the word is mighty and delightful as the sea, let us drink to the meanings, these good causes keeping illusions afloat. Time is in abundance, order originates by itself and therefore rank. First the embalmed body, then the stray dogs, then the smile of an older woman, then all the hidden gold, then all things painted with a small brush, then the cats with their yellow eyes and not to forget the people who from a distance look like flies. My work remotely resembles a girl in a shopping street. But most of all they remotely resemble a man looking for his keys and dreaming of a sailing boat.
 
Henk Visch, September 2010