TIM VAN LAERE GALLERY  

Tim Van Laere Gallery is pleased to present its first solo exhibition of Marcel Dzama entitled The Moon is Following Me. Including drawings, sculptures, dioramas and a film, this exhibition marks the artist’s first solo presentation in Belgium. 

 

Marcel Dzama (°1974 Winnipeg, Canada. Lives and works in New York) has developed an immediately recognisable visual language that investigates human action and motivation, as well as the blurred relationship between the real and the subconscious. Drawing equally from folk vernacular as from art-historical and contemporary influences, Dzama’s work visualises a universe of childhood fantasies and otherworldly fairy tales. Dzama's image repertoire includes a wide range of art-historical quotations. One can recognize ballet costumes by Oskar Schlemmer or Francis Picabia, for example, and direct references to Francisco de Goya, Marcel Duchamp and Joseph Beuys. However, it's not just elements from the past that spur Dzama's creativity. The music enthusiast has collaborated with various colleagues from the beginning of his career, whether as part of the Royal Art Lodge in Winnipeg, which he co-founded, or in the form of collaborations with Arcade Fire, Bob Dylan, Beck, Kim Gordon (Sonic Youth), the filmmaker Spike Jonze, the actress Amy Sedaris, the ensemble of the New York City Ballet, or fellow artists like Raymond Pettibon and Jockum Nordström. In his work Beuys love a girl who plays guitar he brings together the artist Joseph Beuys with the country-singer Dolly Parton. 

 

For this exhibition he started a series of drawings with more hopeful themes, more serene. "Because the Trump years were so traumatizing.” says Marcel Dzama. “Also I usually either do political drawing or I go for this kind of vacation feeling. Almost idyllic. A lot of them are based on photographs taken of my son and wife on vacation. I am still playing with this. I also made a lot of drawings during the US elections, I needed to draw in order not to think too much about it. The beast is lost and beauty is found.,Calypso, It is my flesh that she wears, Here I stand in the land of praise and blame. There are a lot of sinister elements mixed with more serene themes.” With his diorama The grandmasters hall of fame Dzama celebrates Biden’s victory and the end of the Trump-era. 

 

Chess is a recurring motif for the artist who finds inspiration in its intricate balance between improvisation and predetermination. While the game serves as an underlying theme in many of his drawings and dioramas, Dzama’s film, entitled Dance Floor Dracula, Prelude in C-Sharp Minor, more directly centers on a whimsical chess game that takes the form of a ballet, featuring collaborators Amy Sedaris as Marcel Dzama and Raymond Pettibon as David Zwirner. By using chess as a structural device, the artist makes reference to the early twentieth-century avant-garde artists Marcel Duchamp and Francis Picabia, who employed the game’s special set of rules and moves in their work as metaphors for larger questions regarding free will, chance, and strategy. Integrating this artistic precedent with a subtle, more contemporary nod to the two-party political system in the United States, Dzama’s works are simultaneously familiar and mysterious, humorous and intense, chaotic and orderly.

 

Work by the artist is held in museum collections worldwide, including The Museum of Modern Art, New York; Centre Georges Pompidou, Paris; Museum of Contemporary Art, Los Angeles; National Gallery of Canada, Ottawa; Solomon R. Guggenheim Museum, New York; and Tate Gallery, London. Dzama lives and works in New York.

​

​

​

​

Tim Van Laere Gallery presenteert haar eerste solotentoonstelling van Marcel Dzama getiteld The Moon is Following Me. Met tekeningen, sculpturen, diorama's en een film markeert deze tentoonstelling de eerste solopresentatie van de kunstenaar in België.

 

Marcel Dzama (° 1974 Winnipeg, Canada. Woont en werkt in New York) heeft een onmiddellijk herkenbare beeldtaal ontwikkeld die het menselijk handelen en motivatie onderzoekt, evenals de vage relatie tussen het werkelijke en het onderbewustzijn. Dzama's werk put zowel uit folklore als uit kunsthistorische en hedendaagse invloeden en visualiseert een universum van kinderfantasieën en wonderlijke sprookjes. Dzama's beeldrepertoire omvat een breed scala aan kunsthistorische citaten. Balletkostuums van bijvoorbeeld Oskar Schlemmer of Francis Picabia zijn te herkennen en directe verwijzingen naar Francisco de Goya, Marcel Duchamp en Joseph Beuys. Het zijn echter niet alleen elementen uit het verleden die Dzama's creativiteit stimuleren. De muziekliefhebber heeft vanaf het begin van zijn carrière samengewerkt met verschillende collega's, hetzij als onderdeel van de Royal Art Lodge in Winnipeg, die hij mede-oprichtte, hetzij in de vorm van samenwerkingen met Arcade Fire, Bob Dylan, Beck, Kim Gordon ( Sonic Youth), de filmmaker Spike Jonze, de actrice Amy Sedaris, het ensemble van het New York City Ballet, of collega-artiesten als Raymond Pettibon en Jockum Nordström. In zijn werk Beuys loves a girl who plays guitar brengt hij onder andere de kunstenaar Joseph Beuys samen met countryzangeres Dolly Parton.

 

Voor deze tentoonstelling begon hij een serie tekeningen met meer hoopvolle thema's, meer sereen. "Omdat de Trump-jaren zo traumatiserend waren." zegt Marcel Dzama. “Meestal werk ik aan ofwel politieke tekeningen of anders ga ik voor een soort van vakantie gevoel. Bijna idyllisch. Veel van die tekeningen zijn gebaseerd op foto's van mijn zoon en vrouw op vakantie. Hier blijf ik mee spelen. Ik heb ook veel tekeningen gemaakt tijdens de Amerikaanse verkiezingen, ik moest tekenen om er niet te veel over na te denken. The beast is lost and beauty is found., Calypso, It is my flesh that she wears, Here I stand in the land of praise and blame. Er zijn veel sinistere elementen vermengd met meer serene thema's. " Met zijn diorama 'The grandmasters hall of fame' viert Dzama de overwinning van Biden en het einde van het Trump-tijdperk.

 

Schaken is een terugkerend motief voor de kunstenaar die inspiratie vindt in de ingewikkelde balans tussen improvisatie en voorbestemming. Hoewel het spel als een onderliggend thema fungeert in veel van zijn tekeningen en diorama's, draait de film van Dzama, getiteld Dance Floor Dracula, Prelude in C-Sharp Minor, meer rechtstreeks over een grillig schaakspel dat de vorm aanneemt van een ballet, met Amy Sedaris als Marcel Dzama en Raymond Pettibon als David Zwirner. Door schaken als een structureel apparaat te gebruiken, verwijst de kunstenaar naar de vroege twintigste-eeuwse avant-gardekunstenaars Marcel Duchamp en Francis Picabia, die de speciale regels en bewegingen van het spel in hun werk gebruikten als metaforen voor grotere vragen over de vrije wil, kans en strategie. Door dit artistieke precedent te integreren met een subtiele, meer eigentijdse knipoog naar het tweepartijen politiek systeem in de Verenigde Staten, zijn Dzama's werken tegelijkertijd vertrouwd en mysterieus, humoristisch en intens, chaotisch en ordelijk.

 

Werk van de kunstenaar bevindt zich in museumcollecties over de hele wereld, waaronder The Museum of Modern Art, New York; Centre Georges Pompidou, Parijs; Museum of Contemporary Art, Los Angeles; National Gallery of Canada, Ottawa; Solomon R. Guggenheim Museum, New York; en Tate Gallery, Londen. Dzama woont en werkt in New York.